779.

PL:/ENG:
Glenn Arthur

778.

 

PL:

Tatuator i malarz  Joey Remmers mówi o swoich pracach: "Unikam wyjaśniania symboliki moich obrazów i wolę, gdy każdy ma swój pomysł na to co namalowałem i snuje wokół moich prac własne historie. Nie wyobrażam sobie nic gorszego niż powiedzenie osobie która po długiej kontemplacji dochodzi do wniosku że wie co autor miał na myśli, że "Nie, to nie tak". Chcę, by moje prace budziły luźne skojarzenia i każdemu kto je ogląda, kojarzyły się z czymś bliskim ich sercu".

ENG:

Tattooist and painter Joey Remmers on his work: "I usually shy from explaining a painting and prefer that each person derive their own idea and story from a piece. There could be nothing worse then someone really digging a painting, really feeling like they know what it’s all about and then just tell them. “Nope, that’s not it.” I prefer the work to be an open interpretation, a narrative that is personal to each viewer."

777.

PL:
Jazz-minh Claire Moore wychowała w Oregonie, w położonym nieopodal lasów sekwojowych, otoczonym sadami, małym domku przy polnej drodze, niedaleko San Diego. Dziś mieszka w Greenwich Village na Manhattanie.
O swoich olejach mówi tak:
"Często maluję własne przyjaciółki, artystki i pisarki, które próbują dać ujście wrodzonej dzikości. Dziewczyny, którym przecież dzikośc nie przystoi, bo co ludzie powiedzą? Surowymi w formie pracami staram się wyrazić podziw dla tej wewnętrznej siły. Postaci i scenografia są próbą spojrzenia w oczy pierwotnym, nieujarzmionym emocjom, utraconej miłości, nieodwracalnym decyzjom i utracie dziecięcej niewinności. Nieodłącznym elementem jest tu też moja własna trudna droga, od małej dzikuski do kobiety która musiała przyjąć i zaakceptować pewne role społeczne.
Gruba warstwa syntetycznej żywicy pokrywająca drewno, także nie pozostaje bez znaczenia. Całe nasze życie to nic innego jak korygowanie szorstkości martwej tkanki gładkością plastiku. 
Lubię niewielkie formaty. W każdym portrecie staram się zawrzeć tę chwilę, gdy światło, woda albo jakieś uczucie przynoszą chwilę wytchnienia od wewnętrznego wyścigu. Gdy mogę zboczyć ze ścieżki, i zanurzyć twarz w splątanych włosach, albo po prostu cieszyć się powiewem wiatru. 

ENG:
Jazz-minh Claire Moore was born on a hippie commune in the old redwood forests of Oregon, and raised in a small house on a dirt road near San Diego, surrounded by fruit trees. She currently lives in Manhattan's Greenwich Village.
What she says about her oils:

"I often paint girlfriends of mine, artists or writers who have an inherent ferocity that they must let out - girls who shouldn't leave the house like that... what would people think?  Choosing in-between, raw expressions is my way to applaud something fiercely real and un-simulated.  Through my subjects, I grapple with stark, uncontrollable emotions, lost love, irrevocable choices, and the personal loss of innocence.  Inherent in these themes is my own intractable march, from the near-feral state of a young girl growing up in stark nature, to a civilized, compromised condition.

A poured coat of resin embalming bare woodgrain suggests what I consider to be a defining trait of our culture--the paradox of slick plastic surface beauty with the prevalence of dead surfaces.. 

My paintings are not grand.  Every portrait is a small exaltation of a moment in which light, wind, water or emotion brought a human psyche to pause it's viscerally competitive march. Slipping sideways, I fall into a mess of tangled hair, or escape into the wind."

 

 

776.

 PL:
 Platinum Cheese: Kim jest mroczna bogini? Co przeżywa?

Jasmine Worth: Cóż, sama nie wiem do końca, haha. Lubię gdy postaci rodzą się gdzieś w podświadomości, tak, że właściwie nie wiadomo, co było inspiracją. Silnie pociąga mnie motyw matki/bogini/Marii Dziewicy, więc pewnie trochę stąd. Myślę, że wszystkie one przedstawiają tę samą kobietę, której różne twarze uwielbiam przedstawiać. 


ENG:
 Platinum Cheese: Who is the dark goddess? What is going on in her mind?

Jasmine Worth: I’m not entirely sure, haha. It’s great to pull these characters out of your subconscious, and not really even know where they come from. I’ve been strongly attracted to the mother/goddess/Virgin Mary image in so much of my work. For me, they are all one and I love depicting the different aspects of her.

775.

PL: 
"Blondynka która ukradła noc" czyli wrześniowe wydanie japońskiego Vogue'a i wytatuowana Daria Strokous w obiektywie Sølve Sundsbø.
Wcześniej mogliście zobaczyć mocno wytatuowane sesje już w rosyjskim (1, 2) i włoskim wydaniu magazyny.

ENG:
"The blonde who stole the night" in Vogue Japan (September 2013). Model: Daria Strokous Photographer:  Sølve Sundsbø.
You might have seen some tattooed woman as well in Russian (1, 2) and Italian Vogues.